عالم همه محو گل رخسار حسین است  /  ذرات جهان درعجب از کار حسین است

دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش  /  یعنی که خدای تو عزادار حسین است

شش ماهه على به دوش بابش دادند / یک جام از آن باده نابش دادند

چون با لب تشنه حاجت آب نمود / با تیر سه شعبه اى جوابش دادند . . .

آن که مبهوت زصبرش شده ایوب صبور
معدن صبر به صحرای بلا زینب بود
آن که بعد از شه لب تشنه بهه هنگام بلا
قد علم کرد به میدان وفا زینب بود

دنیابدون روضه ی اقا جهنم است!
یعنی بهارنوکری ما محرم است

عالم همه قطره اند و دریاست حسین
خوبان همه بنده اند و مولاست حسین